Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Rome. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Rome. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
29 Φεβρουαρίου 2020
27 Δεκεμβρίου 2019
Ο λόφος του Μόντε Τσότσι στέκει εκεί βίαιος, βρώμικος και κακός ...
Ήμουν οκτώ ετών τον Σεπτέμβριο του 1976, όταν ο ΄Εττορε Σκόλα, σπουδαίος Ιταλός δημιουργός, σκηνοθετεί μια ταινία που του αποφέρει βραβείο πρώτης ταινίας στο φεστιβάλ των Κανών.
Οι Βίαιοι, βρώμικοι και κακοί, ή επί το Ιταλικότερον Brutti Sporchie e Cattivi με πρωταγωνιστή τον επίσης σπουδαίο ηθοποιό Νίνο Μανφρέντι ο οποίος υποδύεται τον γέρο αρχηγό μιας οικογένειας εξαθλιωμένων, όλων των ηλικιών, οι οποίοι ζουν σε ένα προάστιο της Ρώμης, στον λόφο Μόντε Τσότσι, εκεί που σήμερα στεγάζεται η γεωπονική σχολή της πόλης.
Λίγα χρόνια αργότερα και όταν πια έχουμε μπει στην εποχή των βίντεο, μετά την εποχή της έγχρωμης τηλεόρασης δηλαδή, και εφόσον πλημμυρίζουν οι γειτονιές με βιντεοκλάμπ, οι Έλληνες πέφτουμε με τα μούτρα στις βιντεοταινίες...
Είμαι έφηβος λοιπόν, κι όταν στα μάτια ενός εφήβου, πέσει ο τίτλος ταινίας με τις λέξεις "βίαιος, βρώμικος και κακός" καταλαβαίνει κανείς πως δεν αντιστέκεται.
Είδα την ταινία. Και την ξαναείδα. Και την ξαναβλέπω με κάθε ευκαιρία που μου δίνεται. Μάλιστα σήμερα πια την έχω στο αρχείο μου και την προτείνω σε όλους τους φίλους.
"Κόλλησα" όπως λέμε με την ταινία από την πρώτη σκηνή της. Μια κωμωδία σκληρή, ένα δράμα για την ζωή των εξαθλιωμένων. Των ανθρώπων που η συνεχιζόμενη ζωή στην ένδεια τους κάνει να γίνονται χειρότερα και από άγρια θηρία. Χάνοντας όλα τους τα συναισθήματα. Κρατώντας μόνο μίσος. Δυστυχώς η ταινία αναδεικνύει διαχρονικά συναισθήματα όπως αυτά που σήμερα έχουν κάποιοι για τους πρόσφυγες, λες κι αυτοί φταίνε για την κατάντια τους.. Τέλος πάντων άλλη συζήτηση που θα την κάνουμε αλλού...
Η ιστορία της ταινίας;
Μια πολυμελής οικογένεια που ζει σε μια μικρή παράγκα, κυριολεκτικά ο ένας επάνω στον άλλο, προσπαθεί να επιβιώσει με κάθε τρόπο και κυρίως προσπαθώντας να κλέψουν τα λεφτά της αποζημίωσης του γέρου αρχηγού της φαμίλιας Τζιαντσίντο Ματσατέλα τα οποία είχε αποκτήσει από την ασφάλεια αφού έχασε το μάτι του σε εργατικό ατύχημα.
Ολη η ταινία περιστρέφεται γύρω από την σκληρότητα που αντιμετωπίζει ο γέροντας την οικογένειά του και το μίσος των ανθρώπων.
Όπως σας είπα και πιο πάνω βλέπω και ξαναβλέπω το αριστούργημα του Εττορε Σκόλα, και κάθε φορά, στο τέλος της ταινίας, άνοιγα τους χάρτες της Ρώμης και προσπαθούσα να εντοπίσω τον λόφο και την γειτονιά που διαδραματίζεται με κωμικό όμως τρόπο η υπόθεση μας.
Με την δυνατότητα που μας δίνει πια η κοινωνία της πληροφορίας και η Βικιπαιδεια, εντόπισα τελικά την περιοχή και φέτος, τον Νοέμβριο του 2019 δηλαδή, μιας και σε μερικές ημέρες το φέτος θα είναι 2020, την επισκέφθηκα.
Ο λόφος Μόντε Τσότσι, βρίσκεται στην πλευρά της πόλης πίσω από το Βατικανό, βόρεια από τον Άγιο Πέτρο, και ξεκινά να ανεβαίνει κανείς αν πάει με το μετρό ή τον προαστιακό από το Termini το κέντρο θα λέγαμε της πόλης, στην στάση Valle Aurelia. Βγαίνεις από το μετρό και αφού περνάς την πλαϊνή Via Cipro ξεκινάς να ανηφορίζεις αμέσως, με φόντο την παλιά γέφυρα του τρένου και πρωταγωνίστρια εικόνα στην ταινία μας, όπου σήμερα έχει πάψει να λειτουργεί όμως είναι εξίσου θαυμάσια.
Το σύγχρονο πια πάρκο που έχει δημιουργηθεί γύρω από την γεωπονική σχολή, κατακλύζεται από όλες τις ηλικίες για άθληση ή ξεκούραση, και για να βγουν βόλτα τα σκυλάκια της γειτονιάς.
Το σοκ το έπαθα όταν είδα στην άκρη του πάρκου, στην βορειοδυτική του πλευρά, το σκηνικό της ταινίας, να στέκει εκεί σαν να πάγωσε ο χρόνος. Η άθλια παράγκα της φαμίλιας, ελαφρώς καμμένη από την φωτιά που προσπάθησε να βάλει ο γέρος όταν την πούλησε, σε ένα τσιγγάνο, είναι εκεί, προφανώς γιατί χρησιμεύει ως στάνη προβάτων για χρήση της γεωπονικής σχολής, ή κάτι παρόμοιο. Όπως βλέπετε όμως στις φωτογραφίες είναι το τοπίο ίδιο σαν την ταινία που βλέπω και ξαναβλέπω.
Κατεβαίνοντας στην επιστροφή από τον λόφο, αν κάνεις αριστερά την via Cipro και προς την fontana del Paschiera, περνάς απέναντι στην via Andrea Doria μια υπέροχη λεωφόρο και απευθείας στο La Fiorentina για Un Cafe και γλυκάκια... Και αλμυρακια δηλαδή αν τύχει...
Όταν τελειώσεις τον καφέ σου, κι αν έχεις φροντίσει να βγάλεις εισιτήριο για να δεις Ρόμα - και φυσικά όχι την μισητή Λάτσιο - μπαίνεις αριστερά στην Viale Angelico, η οποία και σε οδηγεί στο Stadio Olimpiko, το εθνικό Ολυμπιακό στάδιο της Ρώμης και έδρα της Ρόμα- και της αποκρουστικής Λάτσιο βεβαίως-μέσα από μια όμορφη λεωφόρο που προσφέρει επίσης αρκετές γωνίες με γευστικούς πειρασμούς.
Αν βέβαια θα πάτε τελικώς στο γήπεδο να κάνετε λίγο υπομονή διότι οι καντίνες στην Ponte Duca D'Aosta, την γέφυρα του Τίβερη απέναντι από την είσοδο του γηπέδου είναι πειρασμός...#νομίζω
Μια πολυμελής οικογένεια που ζει σε μια μικρή παράγκα, κυριολεκτικά ο ένας επάνω στον άλλο, προσπαθεί να επιβιώσει με κάθε τρόπο και κυρίως προσπαθώντας να κλέψουν τα λεφτά της αποζημίωσης του γέρου αρχηγού της φαμίλιας Τζιαντσίντο Ματσατέλα τα οποία είχε αποκτήσει από την ασφάλεια αφού έχασε το μάτι του σε εργατικό ατύχημα.Ολη η ταινία περιστρέφεται γύρω από την σκληρότητα που αντιμετωπίζει ο γέροντας την οικογένειά του και το μίσος των ανθρώπων.
Όπως σας είπα και πιο πάνω βλέπω και ξαναβλέπω το αριστούργημα του Εττορε Σκόλα, και κάθε φορά, στο τέλος της ταινίας, άνοιγα τους χάρτες της Ρώμης και προσπαθούσα να εντοπίσω τον λόφο και την γειτονιά που διαδραματίζεται με κωμικό όμως τρόπο η υπόθεση μας.
Με την δυνατότητα που μας δίνει πια η κοινωνία της πληροφορίας και η Βικιπαιδεια, εντόπισα τελικά την περιοχή και φέτος, τον Νοέμβριο του 2019 δηλαδή, μιας και σε μερικές ημέρες το φέτος θα είναι 2020, την επισκέφθηκα.
Ο λόφος Μόντε Τσότσι, βρίσκεται στην πλευρά της πόλης πίσω από το Βατικανό, βόρεια από τον Άγιο Πέτρο, και ξεκινά να ανεβαίνει κανείς αν πάει με το μετρό ή τον προαστιακό από το Termini το κέντρο θα λέγαμε της πόλης, στην στάση Valle Aurelia. Βγαίνεις από το μετρό και αφού περνάς την πλαϊνή Via Cipro ξεκινάς να ανηφορίζεις αμέσως, με φόντο την παλιά γέφυρα του τρένου και πρωταγωνίστρια εικόνα στην ταινία μας, όπου σήμερα έχει πάψει να λειτουργεί όμως είναι εξίσου θαυμάσια.Το σύγχρονο πια πάρκο που έχει δημιουργηθεί γύρω από την γεωπονική σχολή, κατακλύζεται από όλες τις ηλικίες για άθληση ή ξεκούραση, και για να βγουν βόλτα τα σκυλάκια της γειτονιάς.
Το σοκ το έπαθα όταν είδα στην άκρη του πάρκου, στην βορειοδυτική του πλευρά, το σκηνικό της ταινίας, να στέκει εκεί σαν να πάγωσε ο χρόνος. Η άθλια παράγκα της φαμίλιας, ελαφρώς καμμένη από την φωτιά που προσπάθησε να βάλει ο γέρος όταν την πούλησε, σε ένα τσιγγάνο, είναι εκεί, προφανώς γιατί χρησιμεύει ως στάνη προβάτων για χρήση της γεωπονικής σχολής, ή κάτι παρόμοιο. Όπως βλέπετε όμως στις φωτογραφίες είναι το τοπίο ίδιο σαν την ταινία που βλέπω και ξαναβλέπω.
Κατεβαίνοντας στην επιστροφή από τον λόφο, αν κάνεις αριστερά την via Cipro και προς την fontana del Paschiera, περνάς απέναντι στην via Andrea Doria μια υπέροχη λεωφόρο και απευθείας στο La Fiorentina για Un Cafe και γλυκάκια... Και αλμυρακια δηλαδή αν τύχει...
Όταν τελειώσεις τον καφέ σου, κι αν έχεις φροντίσει να βγάλεις εισιτήριο για να δεις Ρόμα - και φυσικά όχι την μισητή Λάτσιο - μπαίνεις αριστερά στην Viale Angelico, η οποία και σε οδηγεί στο Stadio Olimpiko, το εθνικό Ολυμπιακό στάδιο της Ρώμης και έδρα της Ρόμα- και της αποκρουστικής Λάτσιο βεβαίως-μέσα από μια όμορφη λεωφόρο που προσφέρει επίσης αρκετές γωνίες με γευστικούς πειρασμούς.
Αν βέβαια θα πάτε τελικώς στο γήπεδο να κάνετε λίγο υπομονή διότι οι καντίνες στην Ponte Duca D'Aosta, την γέφυρα του Τίβερη απέναντι από την είσοδο του γηπέδου είναι πειρασμός...#νομίζω
 |
| Παράγκες που έχουν απομείνει, και χρησιμεύουν ως στάνες για τα ζώα της γεωπονικής σχολής |
 |
| Οι λίγες παράγκες που έχουν μείνει στον λόφο σε γυρίζουν πίσω στον χρόνο |
 |
| Η παλιά γέφυρα του τρένου πάνω από την Via Cipro. Δίπλα η νέα γέφυρα και η στάση μετρό και προαστιακού Valle Aurelia |
 |
| Απέναντι από τον λόφο δεσπόζει η Βασιλική του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό |
 |
| Οι πολυκατοικίες δυτικά του λόφου, στην Via Boccea |
 |
| Οταν από την Via Cipro "σκαρφαλώσεις" στον λόφο... Το σκηνικό της ταινίας |
 | ||
| Ο χρόνος πάγωσε στην πίσω βορειοδυτική πλευρά του λόφου. Η παράγκα πιθανόν και το σπίτι της φαμίλιας των πρωταγωνιστών της ταινίας μας.Ετσι ήταν ο λόφος μέχρι και το 1977 |
 |
| H Via Cipro και η γέφυρα της Valle Aurelia |
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)