Φλωρεντία...Firenze...Florence...Μαγεία

Το πουρμπουάρ και η προπίνα. Του Νίκου Σαραντάκου

Θα έχετε μια άγνωστη λέξη στον τίτλο, αλλά το έκανα επίτηδες. Για να σας μπερδέψω, την έγραψα ελληνικά, ενώ είναι ισπανική, propina, και σημαίνει πουρμπουάρ, το φιλοδώρημα.

Άρα, ο τίτλος έχει δυο λέξεις που σημαίνουν το ίδιο σε δυο διαφορετικές γλώσσες. Ο φίλος μας ο Στάζιμπος μού έδειξε μια σειρά από τουίτ στο Τουίτερ, ενός ισπανόφωνου χρήστη που ασχολείται με την ετυμολογία, και μου φάνηκε πως υπάρχει ενδιαφέρον υλικό για ένα αρθράκι. Έκλεψα λοιπόν και τη φωτογραφία που συνόδευε τα τουίτ του Ισπανού και γράφω το αρθράκι, προσθέτοντας όμως και πολλά δικά μου.

Ως προς την ελληνική λέξη, διότι ελληνικό είναι βεβαίως το πουρμπουάρ, είναι δάνειο από το γαλλ. pourboire, το οποίο θα πει κατά λέξη «για να πιει», αφού boire είναι το ρήμα «πινω» στα γαλλικά, το απαρέμφατό του (εμείς δεν έχουμε απαρέμφατο, το καταργήσαμε όταν μπήκαμε στη Βαλκανική Ένωση).

Eίναι δηλαδη η γαλλικη λέξη ένα ουσιαστικό «εκ συναρπαγής», αφού φτιάχτηκε από τις λέξεις «pour boire», όπως το δικό μας το διαπασών φτιάχτηκε από το «διά πασών (των χορδών συμφωνία»). Μαρτυρείται από τα μέσα του 18ου αιώνα, ενώ παλιότερα (π.χ στον Μολιέρο) τη βρίσκουμε αναλυμένη («Voilà pour boire»).

Ο Γκονκούρ σημειώνει για το πουρμπουάρ ή μάλλον για το pourboire: Le pourboire, cette générosité essentiellement française, prouve l’humanité d’une nation. Elle veut, la France, qu’à la rémunération tarifée du travail ou du service, il s’ajoute un peu de joie, un peu de bon temps, un peu d’ivresse. Που θα πει περίπου: Το πουρμπουάρ, αυτή η κατά βάση γαλλική μορφή γενναιοδωρίας, αποδεικνύει την ανθρωπιά ενός έθνους. Στη θεσμοθετημένη ανταμοιβή της εργασίας ή της υπηρεσίας, η Γαλλία θέλει να δει να προστίθεται λίγη χαρά, λίγη καλοπέραση, λίγη μέθη. Είναι έτσι; Θα σας γελάσω.

Οπότε, το πουρμπουάρ μάς ήρθε από το Παρίσι -κυριολεκτικά, αφού οι πρώτες ανευρέσεις του όρου σε ελληνικές εφημερίδες, από το γύρισμα του 20ού αιώνα ως το 1910, αφορούν όλες είτε ανταποκρίσεις από το Παρίσι (μερικές του Ζαχ. Παπαντωνίου) είτε μεταφράσεις γαλλικών διηγημάτων.

Η γερμανική αντίστοιχη λέξη, που είναι Trinkgeld, κατά λέξη «χρήματα για ποτό» αφού Geld είναι τα χρήματα, μοιάζει μεταφραστικό δάνειο από τα γαλλικά, ομως βρίσκω πως εμφανίζεται κάπου 3 αιώνες νωρίτερα από τη γαλλική.

Και σε άλλες γλώσσες το φιλοδώρημα συνδέεται με το «να πιεις κάτι» -ας πούμε στα ρώσικα είναι Чаевые, όπου στο πρώτο συνθετικό αναγνωρίζουμε το τσάι (Чае) ενώ στα ουγγρικά είναι borravaló όπου δεν αναγνωρίζουμε τίποτα διότι δεν ξέρουμε τη γλώσσα αλλά, αν πιστέψουμε την πιο πάνω συζήτηση στο Τουίτερ, σημαίνει κατά λέξη «χρήματα για να πιεις ένα κρασί» ή κάτι τέτοιο.

Αλλά και η ισπανική προπίνα, propina δηλαδή, στο «να πιεις» παραπέμπει, όσο κι αν αυτό δεν είναι ορατό διά γυμνού οφθαλμού, ούτε από τον Ισπανό ομιλητή (εκτός αν έχει έφεση στην ετυμολογία).

Πράγματι, η propina είναι δάνειο από το λατινικό propina, του ρήματος propino, που είναι εκλατινισμός του ελληνικού «προπίνω». Να ξεκινήσουμε από αυτό.

Προπίνω στα αρχαία ελληνικά σήμαινε καταρχάς «πίνω πριν απο κάποιον», αλλά στα συμφραζόμενα των συμποσίων σημαίνει «πίνω προς τιμή κάποιου», «κάνω πρόποση» που λέμε σήμερα. Αυτός που έκανε την πρόποση έπινε, και στη συνέχεια έδινε το ποτήρι σε εκείνον στην τιμή του οποίου είχε πιει.

Όμως στα συμπόσια και στις ευωχίες των πλουσίων ήταν συνηθισμένο όχι απλώς να του δίνει το ποτήρι αλλά να του χαρίζει το ποτήρι, και βεβαίως σε τέτοιες περιστάσεις τα ποτήρια των προπόσεων ήταν ασημένια ή χρυσά ή διαμαντοστόλιστα, οπότε το δώρο ήταν βαρύτιμο -τα εκπώματα … εμπιμπλάς προύπινε και εδωρείτο, λέει ο Ξενοφών στην Κύρου Ανάβαση, δηλ. έκανε την πρόποση και τα δώριζε (δωρούμαι το ρήμα).

Κι έτσι το «προπίνω» πήρε τη σημασία «χαρίζω» και αποσπάστηκε από τα συμποσιακά κι έφτασε να χρησιμοποιείται για οποιοδήποτε δώρο χαριζόταν. Ο Δημοσθένης πολλές φορές το χρησιμοποιεί στους λόγους του, ας πούμε όταν στον «Περί του στεφάνου» θέλει να στιγματίσει τους φιλομακεδόνες πολιτικούς των διαφόρων ελληνικών πόλεων που «τὴν ἐλευθερίαν προπεπωκότες πρότερον μὲν Φιλίππῳ, νῦν δ᾽ Ἀλεξάνδρῳ» δηλαδή που χάρισαν την ελευθερία της πατρίδας τους πρώτα στον Φίλιππο κι έπειτα στον Αλέξανδρο (λες κι ήταν κύπελλο πρόποσης).

Το ρήμα περνάει στα λατινικά, propino, και με τη σημασία «πίνω στην υγεία/στην τιμή κάποιου» αλλά και με τη σημασία «χαρίζω κάτι σε κάποιον», και από εκεί το ουσιαστικό propina, που πέρασε όχι μόνο στα ισπανικά, αλλά επίσης στα ιταλικά και στα πορτογαλικά.

Περνάει ίσως και στα ελληνικά της ύστερης αρχαιότητας, ως αντιδάνειο, διοτι στο Λίντελ Σκοτ βρίσκω προπίνα και ποπίνα = καπηλείον. Στις Νεαρές του Ιουστινιανού αναφέρεται, αν κατάλαβα καλά, ότι αν πιάσεις τη γυναίκα σου με κάποιον «εν προπίναις» μπορείς να τον σκοτώσεις ατιμώρητα, ενώ στα Βασιλικά ως παράδειγμα «άσεμνου τόπου» αναφέρεται «τυχόν προπίνα ή χαμαιτυπεία».

Και όχι μόνο. Στα αγγλικά το φιλοδώρημα είναι tip, μια λέξη σκοτεινής ετυμολογίας (δεν ισχύει βέβαια αυτό που ίσως δείτε, ότι τάχα είναι… ακρώνυμο που εξηγείται ως Τo Insure Promptitude, για να εξασφαλίσεις γρήγορη εξυπηρέτηση!). Όμως, υπαρχει, αν και είναι σπανιότατη, η αγγλική λέξη propine, ουσιαστικό και ρήμα, που προέρχεται από τα λατινικά που μόλις είδαμε. Ο σερ Ουόλτερ Σκοτ, που του άρεσε να χρησιμοποιεί σπάνιες λέξεις, την έχει στον Ιβανόη: “The priests of a neighbouring convent, in expectation of the ample donation … which Cedric had propined, attended upon the car.”

Αυτά βέβαια τον καιρό του Ιβανόη, ή έστω τον παλιό καιρό που αφήναμε προπίνες, πουρμπουάρ, φιλοδωρήματα, τιπ, ή όπως αλλιώς θέλετε να τα πείτε, στα εστιατόρια, τις καφετέριες και τα συναφή καταστήματα, τότε που υπήρχαν ανοιχτά τέτοια καταστήματα και που είχαμε λεφτά για φιλοδωρήματα….

Αντιγραφή : sarantakos.wordpress.com

Στο ιστορικό Ελληνικό προξενείο της Σμύρνης ...

Από το παράθυρο φαίνεται η θάλασσα, σε εκείνο το σημείο που πριν από 99 περίπου χρόνια οι Ρωμιοί της Σμύρνης, έφευγαν για πάντα από τα σπίτι τους, από τον τόπο που μεγάλωσαν.

Το παράθυρο είναι από την οικία του Εμμανουήλ Απέργη ή Καπετανάκη και παραχωρήθηκε το 1948 στο ελληνικό κράτος. Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη την ημέρα που εγκαινιάστηκε το προξενείο (4/9/2018) μετά από μεγάλης έκτασης αναστήλωση με εντολή κυβέρνησης Τσίπρα το 2015.

Είχα την πολύ μεγάλη τύχη, να είμαι μπροστά στο κτήριο την ημέρα εκείνη που ξεκίνησαν οι εργασίες με τον φίλο Θοδωρή Πυλιώτη όταν για πρώτη φορά επισκέφθηκα την Σμύρνη σε αυθημερόν εκδρομή από την Χίο.

Tον Ιανουάριο του 2016 επισκεφθήκαμε οικογενειακώς την Σμύρνη. Πήγαμε την Σμυρνιά μαμά μας, με αφορμή και την για πρώτη φορά μετά το 1922 τέλεση του αγιασμού των Θεοφανίων στην παραλία, μπροστά το ιστορικό προξενείο. Συγκλονιστικές στιγμές. Την ίδια ημέρα το απόγευμα παρακαλέσαμε τους εργάτες να μας αφήσουν να δούμε τις εργασίες και οι πάντα ευγενικοί και καλοί φίλοι μας το επέτρεψαν. Ετσι η παρέα -ολίγον παρανόμως- είδαμε το ιστορικό σπίτι του Καπετανάκη στην φάση της αναστήλωσης.

Δεν θα μπορούσα λοιπόν επουδενί να λείπω από την ιστορική αυτή ημέρα των εγκαινίων του ιστορικού προξενείου. Παρέα με τον δημοσιογράφο και αδελφό Θοδωρή - εκείνος επιφορτισμένος και με το δημοσιογραφικό του καθήκον για την κάλυψη των εγκαινίων - για τρίτη φορά βρεθήκαμε ξανά στην αγαπημένη πόλη της καρδιά μας.

Ισως μια απο τις ωραιότερες ημέρες της ζωής μου !!!

Αντιγράφω από το facebook ένα κείμενο που γράφηκε εν βρασμώ εξαιτίας την σαν σήμερα γέννηση (5 Ιανουαρίου) του Δημήτρη Γούναρη, του συντηρητικού πολιτικού που παρέδωσε την Ιωνία και την Σμύρνη στην Τουρκία. Εκτελέστηκε την 15 Νοεμβρίου του 1922 στο Γουδή. Αφού πρώτα δικάστηκε και καταδικάστηκε (η Δίκη των Εξι).

Λάμπ.Φιλ.

ΜΠΕΡΓΚΑΜΟ – ΚΟΥΡΒΑ ΠΙΖΑΝΙ ΡΕΚΒΙΕΜ (βιβλίο)

Ο Πάολο Τεντέσκι γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μπέργκαμο. Ολόκληρη η ζωή του περιστρέφεται γύρω από την Αταλάντα, την αγαπημένη ποδοσφαιρική ομάδα της πόλης. Ο εννιάχρονος εγγονός του, Παολίνο, ξεχωρίζει με το ποδοσφαιρικό του ταλέντο στις παιδικές ακαδημίες της ομάδας. Παππούς και εγγονός θα πάνε μαζί στο γήπεδο, στο μοιραίο αγώνα Αταλάντα-Βαλένθια, εκείνο το βράδυ της Τετάρτης 19 Φεβρουαρίου 2020… 

Η ώρα ήταν δέκα το βράδυ. Το Μπέργκαμο άρχιζε να συνέρχεται από την παραζάλη της προχθεσινής νίκης και σαρανταπέντε λεπτά αργότερα η Λομβαρδία κατέγραφε τον πρώτο νεκρό από τον καινούριο ιό. Το είπαν στις ειδήσεις την άλλη μέρα, αλλά πολλοί δεν έδωσαν μεγάλη σημασία.

   

Το βιβλίο είναι μια εκτενέστερη γραφή τού ομώνυμου διηγήματος από τον συλλογικό τόμο “42 κείμενα καραντίνας” που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2020 και πάλι από τις εκδόσεις Εύμαρος .

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ : Κώστας Ποντικόπουλος

#Adios_Diego

 

Μισή χιλιετία δυναμικής παρουσίας του Ελληνισμού στη Νάπολη και τη Νότια Ιταλία

Του καθηγητή του πανεπιστημίου Καλαβρίας Ι. Κορίνθιου

Τη μισή χιλιετία ζωής και δυναμικής παρουσίας του Ελληνισμού στην περιοχή καταγράφει το βιβλίο «Οι Έλληνες της Νάπολης και της Νοτίου Ιταλίας από τον 15ο έως τον 20ό αιώνα», («I greci di Napoli e del Meridione d’ Italia dal XV al XX secolo») του καθηγητή του πανεπιστημίου Καλαβρίας Ιωάννη Κορίνθιου.

Το βιβλίο, καρπός έρευνας 30 χρόνων στο αρχείο της Αδελφότητας των Ελλήνων στη Νάπολη και σε άλλες ιταλικές και ελληνικές πηγές, καλύπτει «ιστοριογραφικό κενό», όπως δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο ίδιος ο κ. Κορίνθιος.

Το μνημειώδες, 800 σελίδων βιβλίο, κυκλοφόρησε στα ιταλικά από τον οίκο της Σαρδηνίας AM&D Edizioni και γίνονται προσπάθειες να εκδοθεί στα ελληνικά, αλλά και στα αγγλικά, καθώς εκδήλωσαν ενδιαφέρον ομογενείς από την Αμερική.

Σε ένα από τα μεγαλύτερα μεταναστευτικά κύματα μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, τη διετία 1532-1534, 8.000 Έλληνες εκκένωσαν τις εστίες τους στη Μεθώνη και την Κορώνη μετά την είσοδο των Τούρκων και από αυτούς οι 5.000 εγκαταστάθηκαν στη Νάπολη.

«Ο υπόδουλος Ελληνισμός και ο απόδημος δεν ήταν στεγανά, ήταν συγκοινωνούντα δοχεία», τόνισε ο κ. Κορίνθιος. Στην Τουρκοκρατία, οι εστίες της διασποράς υπέθαλπαν τα εθνεργετικά σχέδια στην Ήπειρο και τον Μοριά, όπου υπήρχε διαρκής επαναστατικός οργασμός, γιατί εκεί η γεωγραφία δυσχέραινε την καταστολή των εξεγέρσεων. Πολλοί Έλληνες της Νάπολης ενέχονταν στις κινήσεις του κατασκοπευτικού δικτύου των Ισπανών, οι οποίοι ανέπτυσσαν αντιτουρκική δράση.

Από το 1735,το Βασίλειο της Νάπολης αποφάσισε τη στρατολογία μισθοφόρων από τη Βόρεια Ελλάδα με τους οποίους ο βασιλιάς Κάρλος των Βουρβώνων συγκρότησε ένα Βασιλικό Μακεδονικό Σύνταγμα (Reggimento Real Macedone), υπό τις διαταγές του Κεφαλλονίτη κόντε Γεωργίου Χωραφά και στη συνέχεια του Βορειοηπειρώτη Στρατή Γκίκα. Το Σύνταγμα αυτό παρέμεινε στην υπηρεσία των Βουρβώνων μέχρι το 1820.

Μετά το 1750, στη Νάπολη, στη Ρωσία και στην Ευρώπη άρχισε να επικρατεί μια πεφωτισμένη αντίληψη, το περιρρέον κλίμα ήταν φιλελληνικό, ενώ οι νίκες της Ρωσίδας αυτοκράτειρας Αικατερίνης στη διάρκεια του ρωσοτουρκικού πολέμου (1768-1774), γέννησε πολλές προσδοκίες στους σκλαβωμένους λαούς στα Βαλκάνια και στον ελληνικό χώρο.

Στην ελληνική εκκλησία της Νάπολης των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, προσεύχονταν τότε για να δρέψει η Αικατερίνη με τα σταυροφόρα στρατεύματα της νίκες και τρόπαια «κατά των μισόχριστων Αγαρηνών έως ένδον της Αυλής της του Θεού Σοφίας».

Όπως επεσήμανε ο κ. Κορίνθιος, Έλληνες της Νάπολης υπήρξαν ιδρυτικά μέλη της Φιλικής Εταιρείας και πολέμησαν στην επανάσταση του 1821. Τον Απρίλιο του 1897 έγινε στο βασιλικό θέατρο Σαν Κάρλο μεγάλη εκδήλωση για την οικονομική ενίσχυση της Επανάστασης της Κρήτης.

Όταν επικράτησε στην Ιταλία φασιστικό καθεστώς, οι Έλληνες της Νάπολης έστελναν τα παιδιά τους στην Ελλάδα να σπουδάσουν στα ελληνικά σχολεία για να διατηρηθεί η γλώσσα και να μην «ιταλοποιηθούν». Κατά τη διάρκεια του πολέμου, η περιουσία των Ελλήνων της Νάπολης κατασχέθηκε, ενώ τους εκτόπισαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Ο εφημέριος της ελληνικής εκκλησίας, Βενέδικτος Κατσανεβάκης, με την ιδιότητα του ιερέα είχε το δικαίωμα εισόδου στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, μάθαινε τα ονόματα και τον τόπο καταγωγής των αιχμαλώτων και διοχέτευε τις πληροφορίες στην Ελλάδα, μέσω του προξενείου της Ελβετίας.

Σύμφωνα με τον κ. Κορίνθιο, η διασπορά των Ελλήνων είναι ένα κλειδί για να κατανοήσουμε όχι μόνο την ιστορία του νεότερου ελληνισμού στην Ευρώπη και στη Μεσόγειο αλλά και την ίδια την ιστορία της Ευρώπης. Οι διάφορες κοινότητες της διασποράς όχι μόνο διέδωσαν την ελληνική παιδεία στην Ευρώπη, αλλά και ευνόησαν παράλληλα τις πολιτιστικές και οικονομικές ανταλλαγές ανάμεσα στην Ευρώπη και την ανατολική Μεσόγειο. Η ιστορία των χωρών υποδοχής δεν μπορεί να γίνει κατανοητή αν δεν λάβει κανείς υπόψη του τη σημαντική και δυναμική συμβολή όλων των ακμαίων ιστορικών εστιών του ελληνισμού.

Χαρακτηριστικό της επιρροής των Ελλήνων στην ιστορία της περιοχής είναι ότι ένας από τους μεγαλύτερους ζωγράφους της Νάπολης υπήρξε ο γεννηθείς στη νοτιοδυτική Πελοπόννησο, Βελισάριος Κορένσιος (1558-1646), έργα του οποίου βρίσκουμε στο ανάκτορο, στο ενεχυροδανειστήριο, το δικαστικό μέγαρο της πόλης, σε μέγαρα ευγενών, όπως και σε πολλές εκκλησίες.

Ο Γιάννης Κορίνθιος γεννήθηκε στα Κελλιά της Τήνου και πήγε στην Ιταλία το 1969 για να σπουδάσει. Είναι λέκτορας Νεοελληνιστής του πανεπιστημίου Καλαβρίας, λεξικογράφος, ιστορικός της διασποράς και της εθνεγερσίας, συγγραφέας σχολικών και πανεπιστημιακών συγγραμμάτων και εκδοτικός σύμβουλος. Δραστηριοποιείται στις οργανώσεις της ελληνικής ομογένειας στην Ιταλία, ενώ συνεργάζεται από 30 χρόνια με το Ινστιτούτο Φιλοσοφικών Σπουδών της Νάπολης της Ιταλίας.

Ιταλοί γιατροί:«Δεν υπάρχει καν χρόνος για να κλάψουμε» (video)

Τραγικές εικόνες από ένα τόπο που αγαπάμε (video)

«Δεν είναι δίκαιο να πεθάνει έτσι ο πατέρας μου. Πεθαίνουν σαν τα σκυλιά, σαν τα γουρούνια. Ο κόσμος λέει ότι ήταν γέροι, ήταν άρρωστοι. Γαμώ το σας, ήταν ο πατέρας μου και δεν ήταν ούτε γέρος, ούτε άρρωστος! Στη κοιλάδα μας ακούγονται μόνο οι σειρήνες των ασθενοφόρων και οι καμπάνες που χτυπάνε πένθιμα. Οι άνθρωποι πεθαίνουν λες και έχουμε πόλεμο. Στέλνω πάνω από δέκα φορές την ημέρα τα συλλυπητήριά μου σε φίλους και συγγενείς. Τα γραφεία τελετών στοιβάζουν τα φέρετρα στην εκκλησία λες και είναι νούμερα. Για την κηδεία του πατέρα μου θα πρέπει να περιμένουμε τρεις εβδομάδες» τόνισε με λυγμούς η Ρομπέρτα Τζανινόνι, η κόρη του Τζουζέπε, που πέθανε στην κοιλάδα του Αλτζάνο έξω από το Μπέργκαμο από τον κορωνοϊό.

Θα κάτσω σπίτι, θ' αράξω σπίτι #menoume_spiti

Θα κάτσω σπίτι.

Στίχοι: Λουκιανός Κηλαηδόνης

Μουσική: Λουκιανός Κηλαηδόνης

Πρώτη εκτέλεση: Λουκιανός Κηλαηδόνης

Θα κάτσω σπίτι, θ' αράξω σπίτι

Θα κάτσω σπίτι, θ'αράξω σπίτι

λοιπόν απόψε δεν πρόκειται να βγω

Και όταν ακούω να χτυπάει το τηλέφωνο

κι άμα πεινάσω τηγανίζω καν' αυγό

θα το κοιτάζω και δεν θα απαντώ

γι' αυτό

γιατί όταν χτυπάει το τηλέφωνο

εννιά φορές στις δέκα είναι για κακό

γιατί αυτό το έργο το 'χω ξαναδεί

Θα κάτσω σπίτι, θ' αράξω σπίτι

οχυρωμένος κι από μέσα το κλειδί

Θα κάτσω σπίτι, θ' αράξω σπίτι

Θα κάτσω σπίτι, θ'αράξω σπίτι

Θα κάτσω σπίτι, θ' αράξω σπίτι

σεισμός να γίνει, δεν πρόκειται να βγω

κι ας με ξεγράψουν τα ρεμάλια απ' αρχηγό

εννιά φορές στις δέκα είναι για κακό

Γιατί άν βγω θα προκύψει κανά μπλέξιμο

κι ένας Θεός ξέρει που θα κοιμηθώ

και όπως λεν κι οι ινδιάνοι για το μπλέξιμο

γι' αυτό

Και όταν ακούω να χτυπάει το τηλέφωνο

Θα κάτσω σπίτι, θ' αράξω σπίτι

και δεν σκοπεύω από δω να κουνηθώ

Θα κάτσω σπίτι, θ' αράξω σπίτι

από δω μέσα δεν πρόκειται να βγω

θα βάλω βίντεο και θ' αποβλακωθώ

θα το μουτζώνω και δεν θα απαντώ

γιατί όταν χτυπάει το τηλέφωνο

εννιά φορές στις δέκα είναι για κακό

γι' αυτό

Θα κάτσω σπίτι, θ' αράξω σπίτι

άμα με δεις στο δρόμο πέτα μου έν' αυγό.

Θα κάτσω σπίτι, θ' αράξω σπίτι

άμα με δεις στο δρόμο πέτα μου έν' αυγό

Το τέρμιναλ του αεροδρομίου Τσιαμπίνο θα κλείσει προσωρινά από τις 14 Μαρτίου λόγω του νέου κορονοϊού, ανακοίνωσαν οι αρμόδιοι φορείς της Ιταλίας την Πέμπτη.

Επίσης, θα κλείσει το τέρμιναλ 1 του αεροδρομίου Φιουμιτσίνο της Ρώμης από τις 17 Μαρτίου.

«Από την Τρίτη 17 Μαρτίου, το τέρμιναλ 1 του αεροδρομίου Leonardo da Vinci θα κλείσει προσωρινά. Όλες οι διαδικασίες ελέγχου εισιτηρίων, ασφαλείας και εναπόθεση αποσκευών θα πραγματοποιηθούν στον τέρμιναλ 3 το οποίο παραμένει λειτουργικό», αναφέρει η δήλωση.

«Επιπλέον, το τέρμιναλ επιβατών του αεροδρομίου G.B. Pastine di Ciampino θα κλείσει από την Παρασκευή 14 Μαρτίου. Οι δραστηριότητες γενικής αεροπορίας, οι κρατικές υπηρεσίες και οι υπηρεσίες κάργκο παραμείνουν αμετάβλητες», προσθέτει.

Η αρμόδια αρχή εξήγησε ότι η απόφαση ελήφθη δεδομένου ότι πολλές αεροπορικές εταιρείες που λειτουργούν στα δύο αεροδρόμια έχουν ακυρώσει πτήσεις εν μέσω της εξάπλωσης του Covid-19.

«Οι αεροδιάδρομοι των δύο αεροδρομίων θα παραμείνουν πλήρως προσβάσιμοι και δεν θα υποστούν επιχειρησιακές αλλαγές. Οι τερματικοί σταθμοί επιβατών των αεροδρομίων Fiumicino και Ciampino θα ξαναρχίσουν να λειτουργούν κανονικά μόλις τελειώσει η τρέχουσα κατάσταση έκτακτης ανάγκης», αναφέρει η δήλωση.

Ο συνολικός αριθμός κρουσμάτων του νέου κορονοϊού στην Ιταλία αυξήθηκε κατά 2.000 τις τελευταίες 24 ώρες, με τους ασθενείς να υπερβαίνουν τους 12.400.

Οι νεκροί από τον κορονοϊό ανέρχονται πλέον σε 827, καθώς την Τετάρτη καταγράφηκαν 196 θάνατοι, σύμφωνα με την Εθνική Υπηρεσία Πολιτικής Προστασίας.

Από τους 196 θανάτους, οι 149 καταγράφηκαν στην περιφέρεια της Λομβαρδίας, όπου βρίσκεται το Μιλάνο.

πηγη SPUTNIK