Μια μάτια της μόνο φτάνει, για να γίνει αιώνιος έρωτας...

Ποιος άνθρωπος δεν θυμάται τον πρώτο του έρωτα; Μόνο αυτός που δεν ερωτεύτηκε 😜😜 #νομίζω

Και μάλιστα, όλες αυτές τις μικρές σημαδιακές πάντα στιγμές, μέχρι εκείνη την στιγμή που ο φτερωτός θεός ρίξει τα βέλη του και μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα ..
η γνωστή ιστορία περιχυμένη με μέλια και σερμπέτια, τα οποία ενίοτε μπορούν να σε πετάξουν στο πάτωμα αν γλιστρίσεις επάνω τους, και τελικά ο έρως να γίνει καταστροφικός. 

Ε λοιπόν γράφοντας -αυθορμήτως πάντα- τις προηγούμενες γραμμές, διαπίστωσα πως εμπεριέχουν λέξεις οι οποίες μαζί με μερικές ακόμα είναι εκείνες που χρησιμοποιώ σχεδόν πάντα όταν αναφέρομαι σε αυτήν, στην πόλη που εγώ ερωτεύτηκα αιωνίως...

έρωτας
μέλια

σερμπέτια

σας μιλώ φυσικά για εκείνη που έκανε τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη, να πει όταν την επισκέφθηκε, πως αν ο κόσμος ενωθεί και πρέπει να έχει μια και μοναδική πρωτεύουσα, αυτή δεν θα μπορούσε να είναι άλλη...,

την ομορφότερη και φιλικότερη στις ανθρώπινες αισθήσεις...,

με χρώματα, αρώματα, γεύσεις, αλμύρα, πλοία, γλάρους και φυσικά έναν απέραντο γαλάζιο ουρανό που ακόμα και όταν είναι συννεφιασμένος είναι εξίσου συναρπαστικός και τεράστιος...,

Εις την πόλιν, δηλαδή Ιστανμπούλ, η Κωνσταντινούπολη...

Ερωτας λοιπόν με την πρώτη ματιά, όταν από την μικρή ταράτσα του ξενοδοχείου εκεί κάπου πίσω από την Αγιά Σοφιά και μπροστά από τον σιδηροδρομικό σταθμό Sirkeci την αντίκρισα από ψηλά..

Θάλασσα του Μαρμαρά, Βόσπορος, Κεράτιος Κόλπος, γέφυρα και απέναντι πύργος του Γαλατά, δύση και ανατολή όλα μπροστά σου κάτω από ένα ατέλειωτο βουητό ανακατεμένο με τις φωνές των ατελείωτων γλάρων και με δεκάδες πλοία όλων των ειδών να διασταυρώνονται απ όλες τις κατευθύνσεις του ορίζοντα.

Ε πολύ θέλει να ερωτευτείς;